නුඹ

නුඹ............
සංකිර්ණ කතාවක
අවසන් පද පේළියයි

සරා සදයි ඔබ මට.......

මට බයයි
ඇයි
ඔය ඇස් මට අහිමි වෙයි කියල
නමුත්
විශ්වාස කරන්න
ඹය ඇස්යට තියෙන හිත
දයාබර නම්
ඹය ඇස්
කාටවත්ම
හොරකම් කරන්න බැ........

නුඹ...................

සද නුඹයි
නිල් අහස් කුස පෑයු...
රළ නුඹයි
නිල් සයුර මත ගැලු...
මල නුඹයි
හද පුදසුන මත පිදු...
හිත නුඹයි
මගේ අහිංසක හිත පෑරු...

දුක් කාසි.........

වැටුණු දහඩිය
දනී ඇති වෙහෙස
දිනක් නිමකර
රැය ගෙවෙන විට
හඩයි දරුවන්
බඩගිනියි කියලා
පාන් ගෙඩියේ
සුවද ආ විට
නැගෙයි කදුලක්
බත් පිඩක් නැති නිසා
මක් කරන්නද.....
හිතේ දුක ඇත
කාසි නැත මට

ජිවිතය කියාදුන් ඇස් දෙකට.......

පාට වළාකුලු අහසේ

රූප රටා මතු කරාට

මොහොතින් බොද වි ගිය හැටි

මට අමතක නෑ

ඔබත් මමත් වෙන් වුණාට

කදුළැලි නෙත දැවටුණාට

මම සිතන්නෙ ඔබේ සිතට

මම අමතක නෑ

ජිවිතය යනු අපිළිවෙළ කථාවක් නොවේ............

ජිවිතයට සතුට වුවමණායි.

ඒත් අපට නොලැබෙන්නෙත් එයමයි.
සෑම විටම හිනාවෙනවාට වඩා හැඩු වාර අනන්තයි.
සැනසුනාට වඩා දුක් වු වාර අනන්තයි.
ඉතිං හැඩුම අපට උරුමයි,දුක අපට උරුමයි හිතා සැනසෙන්න.
නමුත් විශ්වාස කරන්න ජිවිතය යනු අපිළිවෙළ කථාවක් නොවේ............

අම්මා...

පිපි කුසුමට
සුවද බෙදන
මියුරු සුවද
අම්මා...
උදා හිරෙන්
‍‍ලොවට වඩින
ළහිරු මඩල
අම්මා...
ඝන දුරු රැ
ආකාසේ
එළි‍ය කරන

අම්මා...

මතු දින‍යක

බුදු බව ලැබ

දහම් දෙසනු

අම්මා...

අනේ නුඹ‍ට පෙම්කරා‍ට මගේ සිතට සමාවෙන්න.........

මං තනියෙන් බලා හිටියා......

වසන්තයත් ගෙවුණා
ගිම්හානයත් ආවා
ඒත් නුඹ නෑ
මං තනියෙන් බලා හිටියා


ඈත සමුදුරත් ගොලුවුණා
දලරැලිත් නැවතුණා
ඒත් නුඹ නෑ
මං තනියෙන් බලා හිටියා


රැයත් නිමවුණා
දවසකුත් ගෙවුණා
ඒත් නුඹ නෑ
මං තනියෙන් බලා හිටියා


මහ වැසිත් වැටුණා
සීතලත් දැනුණා
ඒත් නුඹ නෑ
මං තනියෙන් බලා හිටියා


කවි පදත් ලියවුණා
පද වැලුත් පැටලුණා
ඒත් නුඹ නෑ
මං තනියෙන් බලා හිටියා


ජිවිතෙත් ගෙවුණා
ආදරෙත් කෙරුණා
ඒත් නුඹ නෑ
මං තනියෙන් බලා හිටියා

හැර ගිය නුඹ.........!

වස්සානය ඇවිත් ගියද
ගිම්හානය උදා වුනද
නොදනි මා කිසිවක්ම
රැයක් දවාලක් නොමැතිව
සිත ඔබ සොයනා නිසාවෙන්
මා දෙනෙත් සාංකාවෙන්
මේ කදුළැලි වෙනුවට
ඔබව සොයයි තිස්සෙම
නමුදු ප්‍රියාවිය.......
මා හැර ගොසින් ඔබ
යළි නොඑන තරම් දුර
ඔබ හිනැස්සු ජිවිතයටම
කදුළැලි පමණක් ඉතිරිකර

දෛව‍ෙය් සරදම්

නිල් අහස පුරාවට
තරු පායලා
ඒ තරු අතර
සදු විතරක් තනිවෙලා
ඔබත් ඒ සදු වාගෙයි
කොහෙන්දෝ ඇවිත්
මගේ ලෝකයේ තනිවෙලා
අහස පුරා සදු
පහන් කරනව සේ
ඔබත් මගෙ ලෝකය
පහන් කරනවා
නමුදු
අමාවකදාට
සදු වහන් වෙන්නාසේ
දෛවය
ඔබත් මගෙන්
වහන් කර
මට සරදම් කරනවා

එදා සෙනෙහෙන් නොබැදුණානම්.......

නුවන් පිණිකැට සෙමෙන් අවදිව
අතීතය සිහියට නැගේවා..
විමන් හද මැවු ඔබේ සිතුවිළි
දහස් ගණනින් ඉදි‍ෙක‍ෙර්වා..
 එකට එක්වි ගෙවු කාලය
යළි යළිත් සිහියට නැගේවා..
ගතින් ඈතට ගියත් කිසිදින
හදවතින් ඈතට නොයේවා..

ප්‍රේමයේ රාගය

මහද රැදි
ආදරය
සත්සරට
කොටුකර
ගයන්නේනම්
එය
ප්‍රේමයේ
රාගයක් වනු
නොඅනුමානය....

ඔබ නමින්........

ඇත්තටම අපි
පිංකරලා නැතුව ඇති
පුජාසනය මත
මල් දෙකක් වි
පිදෙන්නට
ඒත්...ආසයි
කවදහරි දවසක
ඔය උකුල් මත
හිස තියාන
මියදෙන්න..
නැතිනම්
ජිවිතය කොදුරාවි
හැමදමත්
ඔබ නමින්........

හද අරණ

මහද අරණේ
ලියවි
සොදුරු කවි ගී වැල්
ඔබ වෙනුවෙන් බව
දන්නේ
මා
පමණයි !